Thuiswerken

En zo gebeurt het dezer dagen dat moeders voor scholing op stap gaat en vaders een halve dag lang de rol van thuisblijfouder op zich neemt. Een eerste keer is er voor alles en waarom ook niet; een ouder is een ouder. Alleen is gelijke behandeling der seksen iets anders dan gelijke kwalificaties. Wat vooral niet over het hoofd mag worden gezien, is dat de mannelijke eega geen zuivel produceert ter laving van een pasgeborene.

Dus is er van tevoren gepraktiseerd met een proef(f)lesje gekolfde melk – tot volle tevredenheid van alle betrokkenen. De koelkast bevat een laatste tap, de vriezer een voorraad om de winter te overleven (een Hollandse winter) en de thuiswerkdag kan beginnen.

Het openklappen van de laptop triggert een voorzichtig huilen. Meer dan honger naar kennis of internetvertier lijkt dit de behoefte aan een eerste drankinfuus. Als ik de koelkast openzwaai valt me pas op dat de daar aanwezige portie niet in zuigflesformaat is. De wel passende flesjes bevinden zich op minus 18 graden Celsius. IJsje, iemand? Het huilen zwelt aan.

Geen tijd om de bevroren klont op kamertemperatuur tot ontstolling te laten komen. Met een pannetje handwarm water kolk ik het flesje naar lichaamstemperatuur. Vanaf mijn schouder loeit bij tijd en wijle een ongeduldig schreien in mijn oor. Ik zet mazurka’s op en wieg synchroon met de muziek de melk en de kleine. Voor mij is Chopin een oeroude rustgevende achtergrond. De genetische lijnen bewijzen zich, want tegen de tijd dat ik in mijn eigen babytaal (ta-da!) het speentje voorhoud, bevindt de gast van melkrestaurant De Laatste Slok zich in een diepe slaap.

Urenlang blijft het stil. Ik kan bellen en werken volgens gehoopte planning. Haar nog geïmproviseerde jazzy eetwaakslaapritme voert bladzijden lang alleen maar rusten ten tonele. John Cage op repeat.

Als ze dan ontwaakt ben ik helemaal voorbereid. De eerdere portie inmiddels afgekoelde kindermelk is weggekieperd met het au bain Mariewater, vers ontdooide porties staan gereed om op te warmen. Na de lange slaap en verschoning verdwijnen er stuwmeren melk in voordat ze weer indoezelt.

Dat valt helemaal niet tegen. Het lijkt een hoop werk, maar het wordt vast elke keer makkelijker. Nu heb ik dorst. Ik rol van de bank, rek me uit, loop naar de keuken en schenk mezelf ook maar eens een glas melk in. Oud gedaan. Proost.